In december zijn Lokman en Ken by ons op bezoek geweest. Zij hebben prachtig vastgelegd hoe we de tijdelijke opvang van onze kinderen van juli tot december 2019 hadden geregeld.

Het is een boeiende, prachtige documentaire geworden van twee en halve minuut.

Happy children, happy life ........

Het geeft ook een prachtig inkijkje in mijn leven van het afgelopen half jaar.

Ondertussen zijn we verhuisd naar ons Nepali Children Hostel. Volgende maand start daar de verbouwing om extra verdieping te maken. Dit wordt een "slaap etage".

bekijk hier de video

Vandaag zijn de examen resultaten gepubliceerd. De twee oudsten hebben slechte resultaten. De jongsten doen het goed als je rekening houdt met hun achtergrond.

Het geeft tranen en kopzorgen. Hoe kunnen we hen stimuleren om huiswerk te maken? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ze doen wat ze beloven?

Ik geloof in het systeem dat straffen niet werkt en dat we goed gedrag moeten belonen. Die gedachte werkt prima in een Nederlands systeem waarin we opgevoed worden met ideeën vanuit zelfcontrole, eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid.

Zou dit ook werken in een land waarin het onderwijs wordt vormgegeven door ‘kopiëren’ en mensen handelen vanuit sociale controle en respect voor ouderen en docenten?

Ik hoop het .....

In de dichte mist vertrokken Bodharaj en ik vanochtend naar Nepali Children Hostel. Volgens de astrologie zouden we voor 08.00 verhuisd moeten zijn. En dat is gelukt. Na de inzegening, mochten we het huis betreden en het gas-kooktoestel gebruiken.

Het was allemaal chaotisch. De vier kinderen wilden alles verkennen, richtten hun studeerplekje in en liepen als opgewonden, kakelende kippen rond. De volwassenen pakten de laatste spullen uit en begonnen al snel met het voorbereiden van de lunch.

Na de lunch hebben Bodharaj en ik een uitgebreid welkomstwoord gehouden. Welkom op jullie nieuwe plek. Het is de eerste stap voor een mogelijke goede toekomst. Maar dat gaat niet zo maar ....... dus hebben we ook de nodige aandacht besteed aan respect, vertrouwen, huisregels en verwachtingen.
De rust keerde weer.

Daarna was het tijd om de laatste vergeten inkopen te doen.

Alles is mede mogelijk gemaakt door verschillende sponsoren:
anoniem: 2 stapelbedden
Han Knol: dekbedden
Sytske Nijkamp: hoeslakens
Keukeninrichting: Sharda Bindraban en Jason
Koelkast: Marielle Houben
Iedereen heel hartelijk bedankt voor de gulle giften. Het heeft me regelmatig diep geroerd dat ik zo veel steun mag ontvangen.

In Suikhet hebben we op de school met 650 leerlingen verschillende projecten gehad sinds de zomer. Op deze school komen veel kinderen die hun roots in de bergen hebben. Omdat in hun dorp geen school is en hun ouders onderwijs belangrijk vinden, verhuizen de ouders onder andere naar Suikhet.

De gezinnen leven veelal in bizarre omstandigheden in Suikhet: een gehuurde een-kamer woning waarbij de douche met alleen koud water en wc gedeeld wordt met meerdere gezinnen.

Wat heeft Nepali Children op deze school gedaan sinds deze zomer?

• drie vrijwilligers uit Spanje hebben in het kleuteronderwijs geholpen
• aan ongeveer 60 kinderen is kleding gedoneerd
• 3 kinderen worden gesponsord voor hun scholing
• eenmalig is het tandenpoets project gestart en krijgen de kinderen regelmatig een tandenborstel en tandpasta.

Voor al deze activiteiten is Nepali Children in het zonnetje gezet en natuurlijk met het verzoek of we onze activiteiten willen voortzetten.

Voor Nepali Children gaat de dank speciaal uit naar Bodharaj Adhikari omdat hij de contacten heeft gelegd, de vrijwilligers heeft begeleid, en de organisatie heeft verzorgd.

Jullie weten dat Nepali Children een vertrouwensbreuk heeft met Ram Prasad Sedhain. Dit heeft ertoe geleid dat ik naar het politiebureau ben geweest om via bemiddeling van een politieman in contact te komen met Ram. Na uren praten waren er afspraken.

Helaas komt Ram zijn afspraken niet na. Sinds gisteren weet ik dat hij voor een hele lange tijd naar Australië gaat. De investeringen daarvoor zijn gedaan, zijn visum is geregeld en hij vertrekt volgende week. Over de consequenties kan ik alleen maar speculeren.

Begin december ben ik voor 3 maanden naar Pokhara gegaan om samen met Ine te zijn. We hebben homestay bij Sarada en werken als vrijwilliger op een school waar ook Sarada lesgeeft. We zagen al snel hoe de armoede ook hier grote invloed heeft op het leven van de kinderen. Het besluit is daardoor gevallen om op deze school 20 kinderen te sponsoren en Sarada het aanspreekpunt te maken voor alles dat er afspeelt rondom deze kinderen.

Ondertussen zijn we een maand verder.
Door de ervaringen die we hebben opgedaan in Madanpur, maken we hier een meer professionele start.

1. Met school is een contract opgesteld wat ze van Nepali Children kan verwachten en welke inspanningsverplichting de school moet leveren.
2. Sarada is vanaf nu het aanspreekpunt voor Nepali Children. Zij werkt op dit moment op de school en met haar en school zijn afspraken gemaakt hoe zij Nepali Children moet informeren.

Op dit moment bezoek ik met het schoolhoofd, een oprichtster van de school en Sarada de gezinnen van de 20 sponsorkinderen.
Ik zie met eigen ogen en voel diep van binnen waarom deze kinderen hulp nodig hebben. Telkens weer typ ik hun verhaal met tranen in mijn ogen. Wanneer ik aan onze nieuwe homestay gast Caroline de verhalen vertel, houdt ook zij het niet droog.

Nepali Children gaat deze kinderen per direct helpen. Al eerder was aangekondigd dat Nepali Children 20 kinderen wil gaan helpen maar dit was nog steeds niet uitgevoerd. Wanneer een nieuwe sponsorouder zich aanmeldt, wijzen we een van deze kinderen aan hem/haar toe. Hierdoor voorkomen we dat schoolouders lang moeten wachten op hun sponsorkind.

Deze 20 kinderen en hun broertjes en zusjes krijgen deze maand ook winterkleding (het geld dat in oktober al is ingezameld via Facebook, wordt nu uitgegeven).

Begin december ben ik voor 3 maanden naar Pokhara gegaan om samen met Ine te zijn. We hebben homestay bij Sarada en werken als vrijwilliger op een school waar ook Sarada lesgeeft. We zagen al snel hoe de armoede ook hier grote invloed heeft op het leven van de kinderen. Het besluit is daardoor gevallen om op deze school 20 kinderen te sponsoren en Sarada het aanspreekpunt te maken voor alles dat er afspeelt rondom deze kinderen zodat ik op de hoogte blijf wanneer ik weer in Kathmandu ben.

Ondertussen zijn we een maand verder.

Door de ervaringen die we hebben opgedaan in Madanpur, maken we hier een meer professionele start.

1 Met school is een contract opgesteld wat ze van Nepali Children kan verwachten en welke inspanningsverplichting de school moet leveren. 1 Sarada is vanaf nu het aanspreekpunt voor Nepali Children. Zij werkt op dit moment op de school en met haar en school zijn afspraken gemaakt hoe zij Nepali Children moet informeren.

Op dit moment bezoek ik met het schoolhoofd, een oprichster van de school en Sarada de gezinnen van de 20 sponsorkinderen.

Ik zie met eigen ogen en voel diep van binnen waarom deze kinderen hulp nodig hebben. Telkens weer typ ik hun verhaal met tranen in mijn ogen. Wanneer ik aan onze nieuwe homestay gast Caroline de verhalen vertel, houdt ook zij het niet droog.

Nepali Children gaat deze kinderen per direct helpen. Al eerder was aangekondigd dat Nepali Children 20 kinderen wil gaan helpen, maar dit was nog steeds niet uitgevoerd. Wanneer een nieuwe sponsorouder zich aanmeldt, wijzen we een van deze kinderen aan hem/haar toe. Hierdoor voorkomen we dat schoolouders lang moeten wachten op hun sponsorkind.

Deze 20 kinderen en hun broertjes en zusjes krijgen deze maand ook winterkleding (het geld dat in oktober al is ingezameld via Facebook, wordt nu uitgegeven).

Foto's: ouders die hun verhaal vertellen.

(elk sponsorkind heeft een schoolouder die jaarlijks 150 euro betaalt zodat het kind kan (blijven) deelnemen aan onderwijs)

Sinds afgelopen zomer hebben IBBO en Nepali Children contact. We zijn onder de indruk van elkaars visie en aan het onderzoeken hoe we iets voor elkaar kunnen betekenen, zodat kinderen in Nederland zich bewust worden van het onderwijssysteem in Nepal en visa versa.

Aan het einde van 2018 hebben twee locaties van IBBO elk een sponsorkind.
Het zijn Shnena en Sandesh.
Beiden zitten in de derde klas en zijn 9 jaar.

Shneha woont bij haar oom omdat beide ouders opnieuw zijn getrouwd en haar hebben achtergelaten bij deze oom.

De oom werkt op het land van een ander. Helaas is dat seizoensarbeid waardoor er in de winter geen inkomsten zijn.

In dit gezin wonen nog 3 kinderen. Je kunt je misschien wel voorstellen hoe de situatie dan is als er 6 mensen voeding nodig hebben.

Sandesh heeft gescheiden ouders. Tot voor kort woonde hij bij zijn moeder. Maar omdat zij werkt werd hij hele dagen aan zijn lot overgelaten. Van opvoeden en leren kwam weinig terecht.

Moeder werkt als schoonmaakster.

Nu woont hij bij zijn werkeloze vader.